Bölüm 4

Bölüm 4

Hayır ! hayır ! hayır durmamalı, bitmemeli . Dediklerinin hepsini yapdım işte. Ne istiyorsun ki benden.Gözlerime neden bakmıyorsun, yüzünü çevir nolur söyle ben yapmadım mı ? Erken kalktım dediğin gibi, bakmadım kimseye ,nefret etmedim doğan kuştan ,yağmurdan kaçmadım, Yok Yok ! yıkılamaz binalar hayır hayır ! Yıkma yıkmaa nolur ...
Bitti, herşey bittii herşeeeeeeeeeeeeeeey ...
Neden ha neden ?
Gözlerimi sen verdin, ben o gözlerle sadece görmeyi istedim,sen göstermedin.Ellerimi sen verdin , ben onlarla sıcak bir canlının elini tutmak istedim, sen olmaz dedin,, Hayır hayır olmaz ! Annem senin yanında ama ben değilim, değilim işte ! Değilim ! Değilim ! Ben birşey yapmadım sana .hiç birşey yapmadım . Karanlıktı odam ,karanlıktı etimin içindeki tüm odalar. Sen kararttın sen ! hepsini sen yapdın sen sen !
Annee !
Annee !
Annem orda işte, anne !
Hayıırr !
Anne yardım et
- Lavinia , kızım ! ...

...

(saat : 07:49)

- Lavinia ! Okula geç kalıyosun , hala kalkmadın mı sen ?
Hey ! servisinin gelmesine 10 dk var , aptal kız , yine geç kalacak..

Lavinia , kalkmış üstünü giyiyordu.Gözlerinin altında ,minik bir gözyaşı kocaman birikmişti.Suratı ilkokulda otobüsün camından gördüğü o korkunç mezar kadar ürkütüyordu,şaşkındı.Konuşmuyor, sanki o an dünyadaki herşeyin çözümünü arıyor gibi meşguldü kafası.Avuçları kızarmıştı. Gerçekten kendisini kaybetmişti. Öyle dalgındı ki Deeps'e mamasını vermemiş, hatta defalarca havlamasına rağmen, dönüp bakmamıştı bile.Lavina yaşıyordu ama en azından orda yaşamıyordu.
Üstünü giydi , çantasını sırtına taktı.Odadan çıkarken bir an arkasını döndü ve çekmecesinin üstündeki resme birkaç saniye dikkatlice baktı .Ama sanki yıllardır hiç görmemiş gibiydi.Kafasını çevirdi , bir kelime bile çıkmamıştı ağzından.

Lavinia ; evden çıkarken güldü,sonra tekrar güldü sonra tekrar... Sonra durdu, gözlerinden damlalar akıyordu ve hava ancak herzaman ki kadar iyiydi .Çünkü o savaşıyordu...

Devam edecek...